Ja bym porzucił zmysł węchu.
Bym mógł dłużej prowadzić inteligentne dyskusje z menelami. A oni naprawde filozofy są tylko szkoda że śmierdzą niemiłosiernie więc nie da rady długo ich słuchać.

Ja też bym porzucił zmysł węchu. Dlatego, że jest najsłabszym zmysłem u człowieka i jego brak nie wpłynąłby mi drastycznie na moje życie niż w przypadku innych zmysłów.

Jakbym sie mial pozbyc to w takiej kolejnosci.

1.wech- niby przydatny, ale nie daje takiejprzyjemnosci jak zmysl smaku.
2. smak-wielka szkoda, ale da sie bez tego zyc.
3. Dotyk- nie do konca potrafie sobie wyobrazic.
4.sluch -
5.wzrok- sluch to tragedia, ale nie widzieć to juz w ogole.

Biorąc pod uwagę, że zmysł węchu jest niezbędny by wyczuwać poprawnie ok 80% smaków to wybór między tymi dwoma właściwie nie jest żadnym wyborem. Ale chyba też ułożyłbym to w takiej samej kolejności.

Jeśli dotyk oznaczałby utratę odczuwania bólu to nawet mogłabym z tego zrezygnować   Wydaje mi się w ogóle, że za życia nie można tak po prostu stracić zmysłu dotyku co najwyżej zniszczyć nerwy i przestać odczuwać ból ale to już zbytnie wybieganie w biologię
Choć na pierwszym to chyba i tak jak wszyscy to ten węch, który najmniej robi różnicy jeśli chodzi o normalne funkcjonowanie

Utracenie zmysłu dotyku byłoby śmiertelnie niebezpieczne Najprostszy przykład z rozgrzanym piecem lub blaszką z piekarnika ^^

Ja osobiście odrzuciłbym zdecydowanie smak. Jedzenie by tak nie kusiło :]

Najprostszy przykład z rozgrzanym piecem lub blaszką z piekarnika ^^

Nie będzie Cię bolało jak nadepniesz na klocek lego, i co teraz? ha!

Będę na nie cały czas deptał aż zrobie sobie dziurę w nodze i wda się zakażenie i umrę
Chociaż to może nie taka najgorsza opcja?

W każdym razie, pewnie już to było pisane, ale zmysł smaku to jedyny, który wydaje mi się możliwy do porzucenia bez dodawania do życia żadnych specjalnych środków ostrożności. Wzrok, słuch oczywiste, ale nie mając dotyku i węchu także narażam się na niebezpieczeństwa. W pierwszym przypadku są to wyżej wymienione i wiele innych, w wypadku węchu mógłbym czuć jakiś szkodliwy gaz i nie być świadomy. Niby rzadkie, ale jednak, better safe than sorry

No a ciężko mi sobie wyobrazić w wypadku braku smaku niebezpieczną sytuację. No ale może jeszcze by trzeba porozmawiać o powiązaniu węchu i smaku, bo jakieś chyba jednak jest.

Węch. Biorąc pod uwagę moje problemy z przegrodą i tak prawie go nie mam  

Dziwi mnie, że sporo osób by porzuciło smak, który jest jedną z najłatwiejszych i jednocześnie najlepszych przyjemności. Straciłbym wiele doznań rezygnując ze smaku, więc osobiście bym się go nie pozbył.