Wreszcie nadszedł ten czas, kiedy mogę się z Wami podzielić moim pierwszym poważnym opowiadaniem. Haczyk tkwi w tym, że jest ono w języku angielskim, więc liczba potencjalnych czytelników z minimalnej spadła pewnie do zera, no ale jak już napisałem, to co mi szkodzi się pochwalić. Ostrzegam, że nie ma w tym opowiadaniu wielkiej intrygi, zwrotów akcji, walk itd. To nie ten typ Tak czy owak, zapraszam do przeczytania, całość ma nieco ponad 5000 słów. Komentarze i krytyka mile widziane.

https://mysterioustoilet.wordpress.com/2...he-runner/

Quayle, jeśli jesteś tam gdzieś, to liczę na twój komentarz

PS. Nawet jak nie chce Wam się czytać, to możecie chociaż napisać, czy format bloga, kolor tła, czcionka itd, są ok i nie męczą oczu, czy lepiej coś pozmieniać.

Wreszcie nadszedł ten czas, kiedy mogę się z Wami podzielić moim pierwszym poważnym opowiadaniem

Opowiadanie na wordpresowym blogu nigdy nie jest poważne

zgiń

---

Dzięki Sziroj za komentarz, wiele on dla mnie znaczy.

Niestety nie ujrzy światła dziennego :/

Daj jakieś tagi, o czym to mniej więcej jest. Jak nie będę miał co robić i będę miał ochotę na to, czym to jest, to pewnie zacznę czytać.

Opowiadanie jest o człowieku, który biegnie. Więcej Ci nie mogę powiedzieć, bo to nie ma sensu.

To czytelnika zadaniem jest odkryć, o czym ono jest

Dlaczego to jest takie krótkie? To jakiś pierwszy rozdział?

Odpowiedź na wpisy Hyrula i Sakiego na SB:

1. Tekst nie był tłumaczony z polskiego. Pisałem od razu po angielsku i już dawno porzuciłem metodę układania myśli najpierw w języku polskim, a dopiero potem przekładania ich na angielski. Jeśli już korzystam z polskiego, to tylko w celu znalezienia pojedynczych słów, ale nawet od tego już powoli odchodzę i szukam nowych słów grzebiąc w angielskich słownikach wyrazów bliskoznacznych, które sprawdzam potem w słownikach opisowych, aby sprecyzować ich znaczenie.

2. Od razu wam mogę powiedzieć, że w tekście nie ma żadnych błędów gramatycznych, interpunkcyjnych ani językowych. Opowiadanie było sprawdzone przez przez uniwersyteckiego nauczyciela.

3. Bounded użyłem świadomie i nic nie musiałem szukać w słowniku xD Bound(od bind) mógłbym użyć, ale jednak odpowiednik "ograniczać" moim zdaniem działa lepiej z kolejną częścią zdania o "tunnel vision". Owy tunel jest efektem napiętego harmonogramu. Tunnel vision z definicji mówi o ograniczeniu, więc moim zdaniem bounded lepiej się po prostu komponuje. Bo widzisz wszystko przez tunel nie dlatego, że jesteś związany z napiętym planem dnia, a dlatego, że ten plan dnia sprawia, że nie widzisz nic innego dookoła siebie, tylko skupiasz się na następnym kroku jego realizacji i brniesz przed siebie.

4. Co do przytoczonego przez Ciebie zdania, Hyrule, to muszę powiedzieć, że spędziłem nad nim kilkanaście, jeśli nie kilkadziesiąt minut, zanim doszedłem do obecnej wersji. Cały czas brzmiało mi źle, aż w końcu osiągnąłem satysfakcjonujący efekt. Dlatego też będę go bronił

"Absorbed in tight schedules, they could only move forward, rush about, with their eyes filtering out everything that seemed unusual, beautiful or thought provoking"

Dlaczego wybrałem bounded napisałem powyżej. Absorbed sugeruje, że owi ludzie są zainteresowani tymi harmonogramami i czerpią przyjemność z ich realizowania, co jest oczywiście nieprawdą w kontekście mojego opowiadania, więc nie mogłoby by być użyte.
"Push forward" zmienione na "move forward" także odpada, bo słowo push wskazuje tutaj, że poruszają się naprzód z trudem/wysiłkiem(co było moim zamiarem). Samo walk nie nie oddaje w pełni mojej myśli.
"Rush about" - brakuje tutaj rozróżnienia między chodzeniem a bieganiem, które ma bardzo wielkie znaczenie w tym opowiadaniu. Rushować można zarówno chodząc jak i biegając, więc "walking" musi zostać.
Reszta Twojego zdania jest okej, ale uparłem się na ten tunel, aby lepiej zobrazować czytelnikowi ten pęd przed siebie i odgradzanie się od świata dookoła, właśnie jakbyś był w takim tunelu. Poza tym, jak wyobrażamy sobie tunel, to widzimy też jego koniec, zazwyczaj przysłowiowe światełko na końcu tunelu. Ma to tez na celu zobrazowanie tego, że owi ludzie zamknięci w tym tunelu mają jakiś cel (kolejny etap ich harmonogramu, czy może jakiś dalszy) którym jest właśnie to światło. To także jest ważne w kontekście opowiadania.

No, to by było na tyle, jesli chodzi o to jedno zdanie xD Z chęcią przedyskutowałbym z Wami wszystkie inne, ale życia by nam pewnie nie starczyło. Ale fajnie by było jakbyście przeczytali całość i coś skrobnęli w temacie

@Pajmon - nie, to zamknięta całość. Długość jest jaka jest, bo więcej nie potrzebowałem + nie mogłem napisać za długiego, bo to było na zajęcia, więc miałem limit.

Cytat:2. Od razu wam mogę powiedzieć, że w tekście nie ma żadnych błędów gramatycznych, interpunkcyjnych ani językowych. Opowiadanie było sprawdzone przez przez uniwersyteckiego nauczyciela.

"Was he the only one to realize the simple truth that running is a better and more efficient way to go through life? Was he the only one that knew runners have a natural advantage over those who walk? "

Przykład z początku. Przeszła narracja i następstwo czasów.

Ale tak ogólnie to rzeczywiście zdaje się być poprawnie. Są pewne drobne rzeczy, gdzieś tam jakieś składniowe kwestie widziałem itp.

Tak z ciekawości, powiedz mi jedno. Czemu napisałeś to opowiadanie?

To nie jest błąd Hyrule, można tak pisać

A napisałem je na zaliczenie przedmiotu na studiach. Co nie znaczy, że zrobiłem to z przymusu, czy na szybko, bo od dawna chciałem coś napisać. Jestem leniwy strasznie, więc potrzebowałem takiego motywatora jak zaliczenie, żeby się wziąć do roboty w końcu

PS. Jakby Ci się kiedyś chciało, to możesz powypisywać co uważasz za niepoprawne

Przyznam, że przytaczając to zdanie miałem dylemat, czy tak się powinno pisać czy nie (kwestia też tego, że tam są ogólne fakty, a nie jakieś ówczesne zdarzenia). mimo wszystko nadał uważam, że powinno się użyć czasu przeszłego. Jak czytam gazety, zawsze spotykam się z następstwem czasu w przeszłej narracji. Zazwyczaj brak jej niekiedy w wypowiedziach ludzi "gorszego sortu" (ach, jaki żart, zaraz Pawłowicz do mnie na FB napisze xD). Aż się chyba zapytam kogoś kompetentnego w Anglii. Pamiętam np. taki przypadek jak znajomy w pracy powiedział mi:

"My ex-wife was Polish."

Po czym zrobił pauzę, tak jakby coś mu trochę nie pasowało i stwierdził:

"Well, she IS Polish..." (przecież pochodzenie się jej nie zmieniło)

Serio już na dobrą sprawę nie wiem. Wątpliwość tyczy się oczywiście tylko kwestii niezmiennych, oczywistych itp.

Np.

"He knew water boils at 373K" czy "He knew water boilt at 373K"
"I thought petrol is denser that water" czy "I thought petrol was denser than water"

Kwestie zdań typu "He was sure he'd left his case in the office but he didn't seem to find it there" jest jednak bezdyskusyjna.

P.S. Przyznam, żeby byłbym wdzięczny, jakby się znalazł ktoś bardzo dobrze obeznany w takich kwestiach i wyraził swoją opinię. Teraz mnie to nurtuje cały czas.

Myślę, że osoba z tytułem doktora nauk humanistycznych jest wystarczająco kompetentna, aby stwierdzić, czy owe zdanie jest poprawne, czy nie Dla pewności spytałem się na dwóch różnych forach językowych i w obu przypadkach powiedziano mi, że jest to zdanie poprawne.

A dlaczego to już sobie zdążyłeś sam odpowiedzieć Owy fragment nie odnosi się do żadnego konkretnego wydarzenia ani momentu w czasie, więc zarówno przeszła jak i teraźniejsza forma są dopuszczalne.

A widzisz, czyli jednak. Dobrze wiedzieć.

Tak z tydzień temu zdążyłem przeczytać sobie całe opowiadanie, ale nie miałem czasu go skomentować albo zapominałem to zrobić. Ale w końcu sobie o tym przypomniałem także to robię |:

Fabularnie, merytorycznie czy chociażby filozoficznie trudno mi to opowiadanie jednoznacznie ocenić. Niby próbujesz przesłać jakiś morał tą historią jednak po przeczytaniu całego tekstu odniosłem wrażenie, że po prostu sam nie wiedziałeś jakie to przesłanie ma być. Jest masa symboli, postaci i dialogów, które mają jakoś odwoływać się do ludzkiego życia, jego sensu itp. itd. jednak w gruncie rzeczy nic z nich nie wynika. Wszystko dzieje się bez konkretnego celu i przesłania a tłumaczenie się tutaj tekstem 'sami to sobie rozkmińcie' niewiele pomaga Ale może to po prostu moje odczucie bo nie ukrywając nie czytam za wiele. Może też nie poświęciłem wystarczająco uwagi aby pojąć to dahakowskie misterium. A może jestem zbytnim betonem aby to pojąć. Pomijając sam morał historii to całe opowiadanie czyta się całkiem znośnie, zwłaszcza, że czytałem po angielsku, a tego nie robiłem odkąd Hitler doszedł do władzy. Dialogi wydają się naturalne, narracja płynna i przyjemna tak więc ogólnie całe opowiadanie wypada pozytywnie. Mam nadzieję jednak, że nie będziesz tego jakoś kontynuował

Cytat:the successes and failures he had had;

[triggering]

[triggering]

xDDDDDDDDDDDDDDDDD

Dzięki Sturmir za komentarz, nie spodziewałem się :F

Napisałem "sami sobie to rozkmincie", bo trochę głupio jednak, żeby to autor musiał interpretować swój twór dla czytelników. Z jednej strony chciałbym tutaj wypisać wszystkie detale, opisać każdy symbol i odkryć każde ukryte znaczenie, ale z drugiej nie chcę podawać wszystkiego na tacy, no i fajnie by było jakby zrobił to ktoś inny niż ja.

Mogę cię zapewnić, że przesłanie i pewna myśl na temat ludzkiego życia jest tutaj zawarta, bowiem cała treść opowiadania powstała na podstawie owej myśli. I nie wydaje mi się, że była ona jakoś szczególnie trudna do odkrycia. Motyw przewodni jest tylko jeden i każdy element opowiadania porusza go w jakiś sposób. Serio Sturmir, gdybyś miał wyciągnąć taką jedną myśl z tego opowiadania, już pomijając wszelakie dialogi i skupiając się tylko na głównym bohaterze i tym co robił, to co by to było?

Cytat:Motyw przewodni jest tylko jeden i każdy element opowiadania porusza go w jakiś sposób. Serio Sturmir, gdybyś miał wyciągnąć taką jedną myśl z tego opowiadania, już pomijając wszelakie dialogi i skupiając się tylko na głównym bohaterze i tym co robił, to co by to było?

Ubierz kurtkę jak idziesz pobiegać :v

A tak serio to wiem, że morał jest, i to całkiem oczywisty ale wydaje mi się, że jest on aż nazbyt czytelny i oczywisty. Nie ma tutaj zwrotu akcji, zaskakującej puenty, wszystko tak jakoś prowadzi do nieuniknionego końca. Momentami wątki z chłopcem i staruchem były dla mnie bardziej zaskakujące niż samo zakończenie. A szkoda, liczyłem, że tytułowy biegacz jednak czymś mnie zaskoczy zamiast tak po prostu biegać.