Prawie że 23-letni facet, który nigdy się nawet w życiu nie całował. Dziękuję, dobranoc >.>

W gimnazjum przyrąbałem mocno łukiem oczodołowym o kant schodów, momentalne złamanie, zakrwawione pół mordy. Szokującą stroną tego jest, że gdy znalazł się jeden porządny, starszy chłopak który mi pomógł i mnie zaprowadził (trzymając mocno za ubranie, na wypadek jakbym zemdlał) do pielęgniarki, to potem miał przeze mnie troszkę przerypane, bo oskarżono go o pobicie mnie, długo trzeba było tłumaczyć, że wcale nie i wcale nie jestem przez niego zastraszony. Powód tego wszystkiego? Dziewczyny z mojej klasy naskarżyły, że mnie pobił, bo widziały jak mnie gdzieś ciągnie za szmaty, całego zakrwawionego.

Jako pacholęcie myślałem, że papież to taki śmieciarz, co jedzie ciężarówą, bierze te kubły z śmieciami (głównie papierowymi, stąd nazwa) i wrzuca je na pakę ciężarówy.

Pewien czas zmagałem się z (całkowicie niewiadomego mi pochodzenia) fobią przed dotykaniem ludzi, których nie znam przynajmniej bardzo dobrze. No fobia to może za dużo powiedziane, ale jednak czułem mocny dyskomfort psychiczny, który mnie wstrzymywał.

Inne psychiczne odchyły, które sporą dozą racjonalizmu zwalczyłem - brzydzenie się małymi skrawkami papieru (do dziś ich nie lubię, ale żyję jakoś jak muszę z nimi obcować), oraz ciągła tendencja do upewniania samego siebie w tym, że to co widzę , jest tym co widzę.